Brian Selznick : Kutup Yıldızı / Wonderstruck

TANITIM: Hugo Cabret ve Buluşu'yla anlatıda yeni bir çığır açan Brian Selznick, okurlarını bir kez daha göze, akla ve kalbe hitap eden bir yolculuğa sürüklüyor.

Ben ve Rose, farklı zamanlarda aynı hayalin peşine düşmüş iki çocuktu. İkisi de hayatlarını değiştirmek istiyordu. Ben hiç tanımadığı babasını özlerken, Rose'un kalbi ise gazete ve dergilerden kestiği resimlerini bir albümde topladığı gizemli bir aktrisin sevgisiyle doluydu. Günlerden bir gün, bu iki çocuk, aradıklarını bulabilmek için çaresiz ve yalnız yola koyuldu. 

Elli yıl arayla yaşanan ve biri sözlerle, diğeri resimlerle anlatılan bu iki hikâye benzersiz bir simetriyle birbirine bağlanıyor. Kutup Yıldızı, son derece hayalperest ve yetenekli bir yazarın kaleminden, zengin, karmaşık, etkileyici ve benzeri şimdiye dek yazılmamış bir hikâye.

                                            YORUMUM

Çok değişik bir kitap. Çocuklar çok beğenecektir.  Kalın bir kitap ama ben bir günde bitirdim. Kitapta iki hikaye var. Birinci hikayede yazıyla anlatılmış diğeri de resimle. Birinci ve ikinci hikaye farklı zamanlarda geçiyor ama bir şekilde bir yerde kesişiyorlar . Hikayeler iç içe yani 2-3 sayfa yazıyla Ben'in hikayesi ve 3-4 resimle Rosa'nın hikayesi. Sağırlığa değinilmiş. Sürükleyici ve resimleri de muhteşem. Tavsiye ederim.

                                                                     Sevgilerle, Aygül Demir

                                   MY REVIEW

It's a very different book. The kids will love it. It's a thick book, but I finished it in a day. There are two stories in the book. The first story is written and the other is pictured. The first and second story pass at different times but somehow they are intersecting somewhere. Stories  are interwoven. In other words, Ben's story with 2-3 page writing and 3-4 pictures of Rosa's story. It is mentioned about deafness. The book is enthralling and  paintings are spectacular. I advise.

                                                                    Sincerely, Aygül Demir